افسردگي كودكان

حدود يك درصد از كودكان پيش‌دبستاني، افسردگي را تجربه مي‌كنند. اغلب آنها مشكل بزرگي در بيان احساسات خود دارند، چون مهارت زباني آنها توسعه نيافته است. بچه‌هاي پيش‌دبستاني افسرده، به جاي به زبان‌آوردن احساسشان، آن را به نمايش مي‌گذارند و با اجراي حالات تهاجم، سركشي، تحريك‌پذيري، ترس، جيغ‌كشيدن و يا گريستن، احساسشان را نشان مي‌دهند. در حالي كه بچه‌هاي پيش دبستاني به طور معمول هنگام گرسنه بودن يا خواب‌آلودگي تحريك‌پذير مي‌شوند يا از دور شدن والدين وحشت‌ مي‌كنند، يا براي اسباب‌بازي‌جديد جيغ مي‌كشند و پا به زمين مي‌كوبند، كودكان افسرده اين گونه رفتارها را به صورت شديد و بي‌نهايت به مورد اجرا مي‌گذارند.
هرچند بيماري باليني افسردگي در كودكان پيش‌دبستاني نادر است، اما در برخي كودكان ديده مي‌شود. در اين قبيل موارد، كودك در نتيجه‌ مرگ يا نبود والدين، ضربه روحي سنگيني را تجربه مي‌كند، يا در صورتي كه شاهد خشونت يا قرباني تجاوز شده باشد، مشكل سلامتي در او بروز مي‌كند كه موجب جلوگيري از رشد طبيعي احساسي و جسم او مي‌شود.

تشخيص افسردگي دوران كودكي
بسياري از كودكاني كه از افسردگي رنج مي‌برند، شناسايي نمي‌شوند و مداوايي را كه نياز دارند و حق آن‌هاست، دريافت نمي‌دارند.
زماني كه معلمي، شاگردي را به مشاور ارجاع مي‌دهد، معمولاً به اين دليل است كه بچه رفتار نادرستي در كلاس دارد، مانند بچه‌اي كه هر پنج دقيقه يك بار از روي صندلي مي‌جهد، در ميان درس حرف معلم را قطع مي‌كند، مدام با ديگر همكلاسي‌ها مي‌جنگد و در برابر اولياي مدرسه حاضرجوابي مي‌كند. بچه‌اي كه از درون رنج مي‌برد و كسي را نمي‌آزارد، مورد غفلت قرار مي‌گيرد، حتي اگر فشار عصبي جدي داشته باشد. در حالي‌كه بچه‌هاي افسرده، مشكلات رفتاري‌شان را در مدرسه به نمايش‌ مي‌گذارند، نشانه‌هاي مرضي‌شان بيشتر پنهان مي‌ماند و دراين صورت تشخيص آن براي بزرگسالان مشكل‌تر است و چون بچه‌هاي افسرده در مدرسه كمتر از خانه احساس اطمينان مي‌كنند بنابراين از توجه منفي معلم‌ها و اولياي مدرسه اجتناب مي‌نمايند.

علامت‌‌هاي افسردگي
تشخيص افسردگي كودكان، هميشه آسان نيست، به‌خصوص زماني كه آن علائم رفتاري، ‌تعيين‌كننده‌ اين باشد كه بچه، روز بدي داشته است، اما اگر كودك شما براي چند هفته‌ متوالي، بيش از سه نشانه از مواردي كه در فهرست زير آمده است، بروز داد، شايد دچار افسردگي شده باشد.