خدايا...........

دلم شكسته ترين شاخه ي درخت خداست
دل شكسته ي من نيز چون خدا تنهاست

به غربت دل من هيچ دل نمي سوزد
مباد هيچ كسي را دلي چنين كه مراست

ميان آينه ي چشمهاي من قدري
بخند ! جلوه ي مهتاب نيم شب زيباست

به وقت فاصله، لبخند تو پلي ست عظيم
كه بي گذشتن از اين پل، عبور بي معناست

مگر كه گام نهي در حريم كوچه ي ما
هميشه باز ، نگاه تمام پنجره هاست

نگاهت ، از سر من دست بر نمي دارد
چه فتنه ايست كه در چشمهاي تو پيداست ؟

سري به سينه بنه ، ژاله باش داغ مرا
كه دل ، شقايق پژمرده اي در اين صحراست