شعر کودکانه نان تازه

خوش عطرم و برشته

عطرم به جان سرشته

حاصل كار ياران

خوراك صد هزاران

بشنو تو سرگذشتم

چه بودم و چه گشتم

گندم بودم در آغاز
گندم ناز و طناز

دهقان پير مرا كاشت

زحمت كشيد تا برداشت

هر روز و شب داد آبم
ببين چقدر شادابم

از رنج و كار دهقان

كم كم شدم شكوفان

قدم بلند شد كم كم
بوسيد رويم را شبنم

به به به خوشه هايم

گندم با صفايم

شد ساقه ام طلايي
آي برزگر كجايي؟

پيشم بيا شتابان

با داس تيز و بران

دروم كرد مرد دهقان
برد پيش آسيابان

آردم كرد آسيابان

خمير شدم پس از آن

گذاشت رو پاروش نانوا

چيد تو تنور خمير را

گرفتم از آتش جان

يواش يواش شدم نان

ده ها تن گرم كارند
شب تا سحر بيدارند

تا نان شود مهيا

آيد به سفره ما